Συνέντευξη από την Βασιλική (Βάσια) Ν. Αναστασίου στους Νικολοπούλου – Μαρκόπουλο και το DumSpiroSpero.gr

Η συνέντευξη δόθηκε στους: Νικολοπούλου Αναστασία και Μαρκόπουλο Χ. Θωμά*

Αρχικά θα μας πεις τα βασικά για σένα αγαπητή Βάσια Ν. Αναστασίου: Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, κλπ

Κατάγομαι από τον πανέμορφο Βαρνάβα στην Ανατολική Αττική. Είμαι δικηγόρος με εξειδίκευση στο εταιρικό δίκαιο και την εμπορική επικοινωνία καθώς και δημοσιογράφος/επικοινωνιολόγος. Η νομική είναι η αγάπη μου, η επικοινωνία είναι το πάθος μου, για αυτό εξάλλου και έκανα το μεταπτυχιακό μου στο London School of Economics της Μεγάλης Βρετανίας, πάνω στο αντικείμενο της επικοινωνίας. Παρ’ όλο που ακούγονται σαν δύο εντελώς διαφορετικά επαγγέλματα συνυπάρχουν σε απόλυτη αρμονία και πολλές φορές το ένα συμπληρώνει το άλλο. Εξάλλου όλα στην ζωή είναι αποτέλεσμα καλής επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων. Συγχρόνως ολοκληρώνω το διδακτορικό μου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ) στον τομέα των πολιτικών επιστημών με εξειδίκευση στις δημοσκοπήσεις. Όσο για την πολιτική μου ενασχόληση είμαι Αναπληρώτρια Γραμματέας Επικοινωνίας στο Κίνημα Αλλαγής, μέλος της ΚΠΕ καθώς και υποψήφια βουλευτής στις τελευταίες εκλογές, με ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα για την σύντομη προεκλογική μου καμπάνια και την χαμένη έδρα στην εκλογική μου περιφέρεια. Από 19 ετών και για δύο τετραετίες υπήρξα εκλεγμένη Δημοτική Σύμβουλος στον ιστορικό Δήμο του Μαραθώνα. Τα χόμπι μου έχουν ως επίκεντρο την θάλασσα. Από ιστιοπλοΐα και wind surf μέχρι καταδύσεις, kite surf και ski θαλάσσης. Επίσης απολαμβάνω ιδιαίτερα το τρέξιμο. Πολλές φορές το αποκαλώ ψυχοθεραπεία μου. Η οικογένεια μου είναι οι υπέροχοι γονείς μου, η αγαπημένη μου αδερφή και φυσικά ο σκύλος μου ο Rocky.

Έχεις απέναντι σου ένα νέο άτομο σαν εμάς, 17-32 ετών, θέλει να φύγει έξω για σπουδές, δουλειά ή και τα δυο. Τι του λες; Τον/την κοιτάς στα μάτια… τι του λες; Σαν Βασσια προς π.χ. Μαρία π.χ. Γιώργο.

Αναστασία και Θωμά ντόμπρα τώρα, εσεις τι θα λέγατε; Έχω κάνει ατέλειωτες συζητήσεις με φίλους μου που ζούνε έξω όχι από επιλογή απαραίτητα αλλά συνήθως από ανάγκη. Ανάγκη οικονομική; Συχνά. Ανάγκη επιπέδου ζωής; Επίσης ανάγκη για αξιοκρατία και σεβασμό; ΠΑΝΤΑ. Λατρεύω την Ελλάδα. Μένω στην πατρίδα μου για να πολεμήσω και εγώ για ένα καλύτερο μέλλον, όμως ας μην κοροιδευόμαστε μεταξύ μας. Ξέρεις και ξέρω πως οι πολλοί και συνήθως υψηλά ιστάμενοι «μέτριοι» έχουν ως αυτοσκοπό «να φάνε τον αντικειμενικά καλό». Και τι εννοώ με αυτό; Εννοώ ότι όσο περισσότερες περγαμηνές (ζωής και χαρακτήρα, όχι απαραίτητα πανεπιστημίων) έχεις στα 20, 30 ή στα 40 σου τόσο μεγαλύτερη απειλή είσαι για να χαλάσεις την πιάτσα. Φυσικά το ίδιο ισχύει και για την πολιτική. Γερασμένοι (στα μυαλά) και αποτυχημένοι εκ του αποτελέσματος δεινόσαυροι γαντζωμένοι σε iron thrones, να φάνε και να πιούνε αχόρταγα στις πλάτες μας. Η χαρά της παλιάς κοπής πολιτικού είναι η δική μας γενιά στο πάγκο Θωμά. Διακομματικά και φυσικά και στον δικό μου χώρο. Το έζησα έντονα στις τελευταίες εκλογές. Φυσικά μένω εδώ και παλεύω για την αλλαγή. Θα τα καταφέρουμε! Είμαστε πολλοί και είμαστε άξιοι.

Οι άνδρες γενικά, οι νέοι άνδρες, αλλά και μεγαλύτερες κυρίες είναι έτοιμοι/μες να αποδεχθούν φρέσκα, σπουδαγμένα και λαμπρά νέα άτομα όπως εσύ; Επαγγελματικά, Κοινωνικά και κυρίως σε ρωτάμε, Πολιτικά.

Μα φυσικά! Σε επίπεδο κοινωνίας ο καθημερινός κόσμος της βιοπάλης, η ελίτ αν θες των επιστημόνων, ο μέσος Έλληνας εργαζόμενος, ο πονεμένος από τις απανωτές περικοπές συνταξιούχος, όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι και θα είναι η βασική κινητήριος δύναμη των νέων παιδιών. Στις εκλογές έζησα συγκλονιστικές στιγμές αγάπης, αγνής και ειλικρινούς στήριξης από ανθρώπους με την ηλικία του παππού μου και της γιαγιάς μου. Άντρες και γυναίκες τίμιους και τίμιες, με ιδέες και μυαλά πιο φρέσκα κι από πολλών 30άρηδων που πράττουν και ζουν σαν «νεόγεροι». Το κύριο πρόβλημα ξεκινάει με πολλούς από τους μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους στον χώρο της πολιτικής, τους «επαγγελματίες», κρατικοδίαιτους πολιτικούς που βλέπουν κάθετι νέο ως απειλή για τον μισθό τους. Γιατί για αυτούς το μέλλον της χώρας μας είναι μέσο πλουτισμού και προσωπικού βιοπορισμού. Ένα μοντέλο που έχει αποτύχει διεθνώς και απορρίπτεται από την μια χώρα μετά την άλλη. Ένα ρεύμα που σαν χείμαρρος σύντομα θα τα αλλάξει όλα. Προκειμένου να καθυστερήσουν το new politics, οι «παλιάς κοπής πολιτικοί» βγάζουν νύχια και δόντια απέναντι στα νέα παιδιά. Όμως wake up call, ο κόσμος μας στηρίζει και οι ώρες τους είναι μετρημένες.

Πολιτικός Στόχος οι Εκλογές του 2023 (Εθνικές) ή ξανά αυτοδιοίκηση (2023) ή Ευρωεκλογές το 2024;

Απλά, λιτά και χωρίς πολλά λόγια. Επόμενος μου στόχος είναι οι Εθνικές εκλογές του 2023 στην περιφέρεια μου. Την αγαπημένη μου Ανατολική Αττική. Δεν χαρίζω τον τόπο μου σε φαντάσματα του παρελθόντος. Εξάλλου ο κόσμος μου που με αγαπάει και αγαπώ, γιατί πολύ απλά είμαι η Βάσια τους, δεν θα δεχόταν κάτι αντίθετο. Θα είμαι εκεί, θα είμαι ακόμα πιο δυνατή και θα κερδίσουμε. Πως βιώνεις την οικονομική και κοινωνική κρίση που περνά η πατρίδα μας εδώ και 12-13 χρόνια; Εργασιακά, Κοινωνικά, μα και σαν άτομο στην απλή Καθημερινότητα. Δύσκολα όπως και όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι που δεν τα έχουν όλα έτοιμα. Για αρχή είμαι σίγουρη πως τα περισσότερα νέα παιδιά πονάμε περισσότερο από όλα όχι για τον ξεριζωμό της γενιάς μας, αλλά για τους γονείς μας που μέσα σε μια δεκαετία έχασαν το χαμόγελο τους. Η κρίση που βιώσαμε δεν είναι μια κρίση οικονομική μόνο αλλά ένας σεισμός με πολλές μετασεισμικές δονήσεις σε επίπεδο πολιτικό, κοινωνικό και φυσικά αξιακό. Ο άνθρωπος βιολογικά προκειμένου να επιβιώσει στην αρχή κυριεύεται από το θυμικό του και δρα παρορμητικά και ενδεχομένως και λάθος πολλές φορές. Μέσα σε αυτά τα χρόνια του σκοταδισμού, όπως τα αποκαλώ συχνά, έκανα και εγώ πολλά λάθη. Όμως θεωρώ πως πλέον υπάρχει μόνο μια επιλογή για την γενιά μας. Η εξέλιξη. Και η τελευταία δεν είναι πάντα μια διαδικασία ομαλή, χωρίς ρήξεις. Πιστεύω ακράδαντα πως μετά τα μεγάλα σκοτάδια έρχεται η πιο φωτεινή ανατολή.

Πως βίωσες και βιώνεις τον covid 19 και τα αποτελέσματα του;
Τι φοβάσαι πιο πολύ πάνω σε αυτό;

Φοβάμαι πολύ για τους παππούδες και τις γιαγιάδες μου. Είμαι πολύ τυχερή και τους έχω ακόμα όλους κοντά μου, παρ’ όλο που είναι μεγάλοι σε ηλικία. Η πανδημία με έκανε να αξιολογήσω ακόμα περισσότερο το πόσο πρέπει να τους φροντίζουμε και να μην θεωρούμε τίποτα δεδομένο. Ο ατρόμητος παππούς μου στα 90 του δεν δεχόταν να μην πηγαίνει στην λαϊκή αγορά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το κυνηγητό που παίζαμε πριν κάποιους μήνες από την ανησυχία μου μην κολλήσει Covid. Είναι τρομερός ο παππούς μου… Πέρα από αυτό έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στην επιστήμη. Θα εμβολιαστώ όταν έρθει η σειρά των ατόμων της ηλικίας μου και θα συνεχίσω την ζωή μου. Ο Covid 19 είναι μια πραγματικότητα και θα περάσει σύντομα. Συγχρόνως δεν μπορώ να μην αναφέρω ότι φοβάμαι πολύ για τον τομέα της εστίασης και το τι θα ακολουθήσει. Δεν μου αρέσει να κάνω πολιτική κυριολεκτικά επί πτωμάτων, είναι πρόστυχο. Θα τα πούμε όταν έρθει η ώρα όμως φοβάμαι πολύ για την γενιά μου και για τα παιδιά που δουλεύουν στα μαγαζιά.

Ο μεγάλος στόχος, το μεγάλο σου όνειρο ως Βάσια, ως άτομο, για το 2021;

Να είμαστε όλοι καλά σωματικά και ψυχικά. Να χαμογελάμε συχνά και αληθινά. Να κοιτάζουμε ψηλά στον ουρανό με στόχους και όνειρα στα μάτια και στην ψυχή μας. Ξέρεις πολλές φορές μου λένε πως είμαι τρελή που πιστεύω ότι μπορώ να αλλάξω τον κόσμο. Ε λοιπόν σε έναν κόσμο τρελό, οι τρελοί είμαστε οι λογικοί έτσι δεν είναι;

Μια θετική – ελπιδοφόρα σκέψη σου για την Νέα Χρονιά; Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί πνευματικά ή ένας συγγραφέας/φιλόσοφος, αν θες. Κάτι φωτεινό θα θέλαμε από εσένα και αισιόδοξο.

Σε πρόσφατη συνέντευξη μίλησα για το μοτο που με ακολουθεί σε όλη μου την ζωή. «You’ ll never walk alone”, ποτέ δεν θα προχωράς μόνος. Γεννήθηκα στο Λίβερπουλ της Αγγλίας, ενώ οι γονείς μου, γιατροί στο επάγγελμα έκαναν την εκπαίδευσή τους και έζησα για ένα σύντομο χρονικό διάστημα στην ιστορική αυτή πόλη. Η φράση αυτή, προερχόμενη από τους στίχους του ύμνου της μεγάλης ποδοσφαιρικής ομάδας Λίβερπουλ έχει χαραχτεί μέσα μου και με συνοδεύει πάντα. Ποτέ δεν θα είσαι μόνος. να το θυμάσαι αυτό όταν τα πάντα γύρω φαντάζουν σκοτεινά και δύσκολά. Πάντα υπάρχει κάποιος κοντά μας να μας βοηθήσει και να πιστέψει στην δύναμη της ψυχής μας. Ακόμα και οι άνθρωποι που δεν είναι πια μαζί μας, πάντα θα ζουν μέσα μας και θα φροντίζουν για αυτό. Θα ήθελα όμως να προσθέσω και κάτι που μου θύμισε πρόσφατα ένας αγαπημένος φίλος από παλιά. Ήμουν προβληματισμένη και θυμωμένη με την αδικία που βιώνω σαν γυναίκα, σαν νέα, σαν ειλικρινής και αληθινός άνθρωπος και περπάταγα δίπλα στην θάλασσα (το κάνω συχνά όταν θέλω να σκεφτώ). Τότε έπεσα τυχαία πάνω σε έναν φίλο που είχα να δω χρόνια. Με μερικούς ανθρώπους είναι συγκλονιστικό πως μπορεί να έχεις να τους τόσο καιρό κι όμως να είναι σαν μην πέρασε μια μέρα. Συζητήσαμε για ώρα και ενόσω μίλαγα δυνατά και παθιασμένα, ίσως λίγο παραπάνω από το «φυσιολογικό» (όπως κάνω συνήθως) γύρισε και μου είπε κάτι που θέλω πραγματικά να το μοιραστώ με τους αναγνώστες αυτής της συνέντευξης. «Βάσια δεν βαρέθηκες να σου λένε πως για να πιστέψεις κάτι πρέπει να το δεις; Πως θα δεις κάτι που δεν έχεις πετύχει ακόμα; Πως θα αλλάξεις το οτιδήποτε αν περιμένεις να δεις την αλλαγή που δεν έχει έρθει ακόμα; Δεν υπάρχουν «trailers» από το μέλλον.» και αυτό πάει για όλα τα παιδιά που ονειρεύονται και που συναντούν σκοτεινές σκιές στον δρόμο τους, που θα τους πουν με υποτιθέμενα συμβουλευτικό τόνο ότι δεν είναι αρκετά καλοί, ότι είναι πολύ ευαίσθητοι, ότι αν δεν λερώσεις τα χέρια σου δεν θα πετύχεις τίποτα. Όχι δεν είναι έτσι. Μην σταματήσετε ποτέ να ονειρεύεστε. You will do it your way.

*Η Αναστασία είναι Δικηγόρος Αθηνών, L.L.M., M.A. και ο Θωμάς Π.Μ.Σ. Διεθνών Σπουδών, Ευρωπαϊκών Σπουδών και Διπλωματίας Παν. Μακεδονίας και Επικοινωνιολόγος / Δημοσιογράφος