Στο βιβλίο της Μαρίας Βέρρου «Σκάμματα του χρόνου», η αφηγήτρια ανοίγει το πατάρι στο πατρικό της σπίτι και ξεκινά μια καταβύθιση στον εαυτό, που φέρνει στην επιφάνεια μικρά και μεγάλα συμβάντα του παρελθόντος. Οι αναμνήσεις της, σαν «ψίθυροι στα αυτιά» της, την οδηγούν άλλοτε μελαγχολικά και άλλοτε με διάθεση ειρωνική και σαρκαστική να γράψει για τις απώλειες του κύριου Τάκη και της κυρίας Τούλας, τα άγχη και τις επιθυμίες τους, για τους φόβους και τα όνειρά τους. Η συγγραφέας περιγράφει την καθημερινότητά τους…..
Η συνέχεια στο https://thenexttable.gr/article.php?id=56&lng=173
