Μια βόλτα μέσα στα στενά της πόλης, μια πόλη που με φιλοξενεί. Μια πόλη που μου δείχνει τις ομορφιές και τις ασχήμιες της μέσα από την καθημερινή τριβή μαζί της.
Ξέρεις η πόλη που ζεις είναι ένας ζωντανός οργανισμός, έχει ανάγκη να εξελιχθεί, να προχωρήσει, να μεγαλώσει και μαζί με αυτήν κι εσύ. Η σχέση σου μαζί της είναι άριστα συνδεδεμένη με την καθημερινή συμπεριφορά σου, με τον τρόπο που κινείσαι στους δρόμους και τα πεζοδρόμια.
Όλα είναι θέμα παιδείας λένε και έχουν απόλυτο δίκιο, όμως εσύ τι πραγματικά κάνεις, πως δείχνεις τον σεβασμό σου στην πόλη που σε φιλοξενεί, ποια είναι η συμπεριφορά σου στην επαφή σου με την πόλη σου.
Όλοι ζούμε σε κάποιο σπίτι, έχουμε τον χώρο μας, την στέγη μας. Πόσο διαφέρει τελικά η συμπεριφορά μας μεταξύ σπιτιού και δρόμου. Όλοι μάθαμε από μικρά παιδιά ότι στο σπίτι έχουμε κάδο για τα σκουπίδια, κανένας μας δεν τολμάει να πετάξει σκουπίδι στο πάτωμα,στην βεράντα ή στην αυλή του, έξω κάνουμε άραγε το ίδιο? Έχουμε μάθει από μικρά παιδιά ότι μέσα στο σπίτι πρέπει να σεβόμαστε τους γονείς μας, τα αδέρφια μας και αργότερα την γυναίκα ή τον άντρα μας και τα παιδιά μας. Άραγε έξω στον δρόμο έχουμε μάθει να δείχνουμε τον ίδιο σεβασμό σε γνωστούς και άγνωστους,τυχαίους, περαστικούς.
Δυστυχώς σαν λαός έχουμε την τάση να σεβόμαστε τον χώρο, τους ανθρώπους και ότι θεωρούμε ότι μας ανήκει. Όμως στην πραγματικότητα τι μας ανήκει πραγματικά? Αν το σκεφτούμε ψυχρά και ωμά δεν μας ανήκει τίποτα από όσα έχουμε απλά τα δανειζόμαστε για λίγο…για τα χρόνια που θα μείνουμε σε αυτήν την ζωή. Γιατί όμως δεν δείχνουμε τον ίδιο σεβασμό σε χώρους και πρόσωπα όπου κι αν είναι αυτά. Μία πρόχειρη σκέψη θα σε οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι έχουμε μάθει να σεβόμαστε μόνο ότι θεωρούμε δικό μας,οικείο. Γιατί όμως να μην σεβόμαστε την πόλη μας, την πόλη που μας φιλοξενεί.
Αν δούμε τα πράγματα με μία διαφορετική σκοπιά ίσως βελτιωθεί όχι μόνο η εικόνα της πόλης μας αλλά η ίδια η ψυχολογία μας. Σε ποιόν δεν αρέσει να βλέπει το σπίτι του τακτοποιημένο και καθαρό, νομίζω όλοι το θέλουμε. Γιατί να μην κάνουμε το ίδιο και όταν κυκλοφορούμε έξω. Ας κρατήσουμε το χαρτί από την τυρόπιτα που φάγαμε βιαστικά στο δρόμο ή στο αυτοκίνητο, αν κοιτάξουμε πιο προσεκτικά, να εκεί στο βάθος έχει καλαθάκι για σκουπίδια, μπορούμε να το πετάξουμε εκεί που προβλέπεται όπως ακριβώς και στο σπίτι μας. Βλέπεις ανθρώπους να κάθονται σε γνωστά και μη στέκια της πόλης και απολαμβάνουν τον καφέ τους, απαραίτητο συνοδευτικό για τους θεριακλήδες το τσιγάρο. Και οκ…θέλεις να καπνίσεις, ο καταστηματάρχης πάνω στο τραπέζι σου έχει ένα πράγμα που λέγεται τασάκι, συνήθως στρογγυλό, γιατί δεν το σβήνεις εκεί, εκεί που προβλέπεται,όπως ακριβώς και στο σπίτι σου εκτός κι αν έχεις μάθει να το σβήνεις στα πλακάκια. Κάνεις τσιγάρο στο αυτοκίνητο, κι εγώ κάνω μην κρύβομαι πίσω από το πληκτρολόγιο μου, όμως ο κατασκευαστής έχει βάλει εκεί κοντά στο χειρόφρενο συνήθως, ένα πραγματάκι που το ονομάζει τασάκι, τι θα μυρίσει το αυτοκίνητο, σου έχω την λύση, ένα πλαστικό μπουκαλάκι με λίγο νερό, ναι αυτό που αγόρασες νωρίτερα από το περίπτερο, ζεστάθηκε και δεν το ήπιες όλο. Το κρατάς και πετάς το τσιγάρο μέσα και σβήνει, τόσο απλό, τόσο καθαρό και όταν τελειώσεις την διαδρομή σου και κοιτάξεις καλύτερα θα δείς κάποιο καλαθάκι για να το πετάξεις.
Είναι τόσο απλό τελικά, αν έχουμε την ίδια συμπεριφορά όταν βρισκόμαστε στο σπίτι ΜΑΣ και όταν βρισκόμαστε στους δρόμους της πόλης ΜΑΣ όλα γύρο μας θα είναι πολύ καλύτερα μα πάνω από όλα θα έχουμε καλύτερη ψυχολογία, κάτι το οποίο θα μας βοηθήσει στην δύσκολή καθημερινότητα μας. Το ανθρώπινο μάτι είναι το σκάνερ του εγκεφάλου μας, ότι βλέπουμε περνάει στον εγκέφαλο μας ο οποίος το μετατρέπει σε συναισθήματα και σκέψεις. Όσο λοιπόν βλέπουμε όμορφες και καθαρές εικόνες τόσο πιο όμορφα νοιώθουμε και τόσο πιο όμορφες σκέψεις κάνουμε, κάτι το οποίο έχει αντίκτυπο στην συνολική συμπεριφορά και ψυχολογία μας.
Το ίδιο ακριβώς νομίζω ισχύει και στην συμπεριφορά σου προς τους συνανθρώπους σου και όχι μόνο τους δικούς σου ανθρώπους, αλλά όλους όσους αγνώστους συναντάς εκεί έξω τυχαία για μία στιγμή και ίσως να μην τους ξανά συναντήσεις ποτέ στην ζωή σου. Μιλάω για τον παππού και την γιαγιά που θέλουν να περάσουν τον δρόμο αλλά δεν έχουν την δύναμη να το κάνουν γρήγορα και κινδυνεύουν από όλους τους σουμάχερ , τους κατακτητές της ασφάλτου. Βοήθα έναν ηλικιωμένο να περάσει τον δρόμο ή σταμάτα το αυτοκίνητο ή το μηχανάκι σου μέχρι να περάσει το δρόμο…ο προορισμός σου δεν θα φύγει αν φτάσεις λίγο αργότερα και στην τελική να έφευγες νωρίτερα από το σπίτι σου. Μην ξεχνάς πως κι εσύ μια μέρα θα φτάσεις στην θέση του και θα ζητάς τον ίδιο σεβασμό. Μιλάω για τον οδηγό ταξί που σταμάτησε να πάρει ή να αφήσει πελάτη και για τον οδηγό του φορτηγού που σταμάτησε να αφήσει μία παραγγελία. Σκέψου λίγο πριν κορνάρεις και βρίσεις, είναι η δουλεία τους, με αυτήν πηγαίνουν φαγητό και σπουδάζουν τα παιδιά τους με αξιοπρέπεια, δεν θέλουν να σε καθυστερήσουν και αυτοί τον ίδιο σκοπό έχουν με εσένα, να τελειώσουν την δουλειά και να πάνε σπίτι τους,στην οικογένεια τους μην νομίζεις ότι τους αρέσει αυτό που κάνουν απλά προσπαθούν να το κάνουν όσο πιο καλά γίνεται. Δυσκολίες και αστοχίες υπάρχουν σε όλες τις δουλειές, δηλαδή εσύ είσαι άριστος. Μιλάω για τα παιδιά που δουλεύουν στο καφέ που πηγαίνεις με τους φίλους και τις φίλες σου για να διασκεδάσεις. Τα παιδιά αυτά δεν είναι εκεί για διασκέδαση, δουλεύουν, δείξε σεβασμό αν αργήσει η παραγγελία σου ή γίνει κάποιο λάθος, όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι, δείξε σεβασμό για να σε σέβονται. Μπορεί το δικό σου παιδί κάποια στιγμή να αναγκαστεί να κάνει την ίδια δουλειά.
Και πάλι είναι τόσο απλό, όπως σεβόμαστε τους ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε το σπίτι ΜΑΣ και θέλουμε να μας σέβονται, ακριβώς το ίδιο ισχύει και έξω στους δρόμους της πόλης ΜΑΣ με τους ανθρώπους που την μοιραζόμαστε. Δείξε σεβασμό και θα εισπράξεις σεβασμό.
Ας γίνουμε οι ίδιοι άνθρωποι εντός και εκτός σπιτιού, νομίζω θα έχουμε κάνει ένα μικρό μεν αλλά καθοριστικό βήμα για να βελτιώσουμε την καθημερινότητα μας άρα και την ψυχολογία μας
Ας δείξουμε εμείς σεβασμό & υπευθυνότητα πριν την απαιτήσουμε από τους γύρο μας.
Ιωάννης Ζ.
Πάτρα 3/8/2020
