Γράφει ο Λευτέρης Καρβουνίδης
Η χώρα μας διανύει το δεύτερο κύμα lockdown με την έξαρση του κορωνοϊού αυτή την φορά να έχει πολλά περισσότερα κρούσματα ημερησίως και θανάτους, προσπαθώντας παράλληλα να περιορίσει την διασπορά του με κάθε τρόπο. Μαγαζιά και επιχειρήσεις κλείσανε για την αντιμετώπιση αυτής της δύσκολης κατάστασης, χάνοντας πραγματικά ένα μεγάλο μέρος των εσόδων, οδηγώντας βέβαια και πολύ κόσμο στην ανεργία. Η κυκλοφορία στους δρόμους γίνεται ξανά με την αποστολή μηνύματος μόνο για συγκεκριμένες ώρες και ανάγκες. Στις 17 Νοέμβρη η χώρα έκλεινε 47 χρόνια από την ημέρα, όπου το φοιτητικό κίνημα ενώθηκε απέναντι στην δικτατορία των συνταγματαρχών, συμβάλλοντας στην πτώση τους και στην δημοκρατική άνοιξη της χώρα μας. Κάθε χρόνο γιορτάζεται η συγκεκριμένη γιορτή, φέτος όμως αποφασίστηκε να μην εορταστεί, καθαρά και μόνο για υγειονομικούς λόγους, όπως χαρακτηριστικά δεν είχε γίνει η παρέλαση της 28ης Οκτώβρη, η 25η Μαρτίου και ο Επιτάφιος. Όμως την συγκεκριμένη μέρα συνέβη το αντίθετο.
Φέτος τα πράγματα είναι διαφορετικά και αυτό οφείλεται στον ιό που ταλανίζει παγκοσμίως σχεδόν όλα τα κράτη. Πιο συγκεκριμένα η χώρα μας αγωνίζεται να κρατήσει τα ποσοστά των κρουσμάτων σε χαμηλό επίπεδο, την ίδια ώρα που το ιατρικό προσωπικό κρατά με όλες τις δυνάμεις του το επίπεδο υγείας σε ένα καλό επίπεδο και όχι παρακμιακό. Η πληρότητα στις μονάδες εντατικής θεραπείας ήταν σε συνδυασμό με τον αυξημένο αριθμό κρουσμάτων, ο λόγος για τον οποίο απαγορεύτηκαν οι διαδηλώσεις. Γεγονός που καθιστά απολύτως φυσιολογική την απαγόρευση τους, χωρίς βέβαια να γίνονται διακρίσεις από γιορτή σε γιορτή, καθώς αυτό σαφώς και θα προκαλούσε αντιδράσεις από παντού. Η επιλεκτική δημοκρατία δεν έχει κανένα απολύτως νόημα σε τέτοιες καταστάσεις, γιατί μόνο διχόνοια σπέρνει και διασπά το κοινωνικό σύνολο.
Οι διαδηλώσεις και οι πορείες των ανθρώπων είναι ένα συνταγματικό δικαίωμα το οποίο κανένας δεν μπορεί να τους το στερήσει, πόσο μάλλον σε μια φιλελεύθερη δημοκρατική χώρα, όπου η ελευθερία του λαού είναι κατοχυρωμένη. Ανέκαθεν ήταν είναι και θα είναι ένα μέσο με το οποίο ο λαός θα εκδηλώνει την δυσαρέσκεια του απέναντι σε πολιτικές αποφάσεις από όπου και αυτές να προέρχονται ή θα απαιτεί καλύτερα προνόμια για την ζωή του. Κάθε ελεύθερος άνθρωπος σε κάθε ελεύθερη χώρα δικαιωματικά μπορεί να διαδηλώνει ειρηνικά, χωρίς εκδηλώσεις βίας και ενέργειες που να αμαυρώνουν την όλη διαδικασία. Πολλές φορές η έννοια της ελευθερίας συγχέεται με την αταξία και το χάος με αποτέλεσμα να αλλοιώνεται η πραγματική της ουσία και να μεταλαμπαδεύεται με λανθασμένο τρόπο στην κοινωνία. Το αποτέλεσμα είναι ο καθένας να βαφτίζει τις πράξεις του (κυρίως τις μη θεμιτές), ότι έγιναν στα πλαίσια του δικαιώματος του ως ελεύθερος πολίτης, λειτουργώντας με λανθασμένο τρόπο.
Αυτό το οποίο πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι πως προκειμένου να επιστρέψει όλος ο κόσμος στην κανονικότητα και να ξαναποκτήσει τις δουλειές του, ώστε να μπορεί ξανά η οικονομία να λειτουργήσει, χρειάζεται πρόληψη και υπευθυνότητα. Πέρα από την συλλογική αποτελεί και ατομική ευθύνη του καθενός, ότι μέσα σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς οφείλει να είναι προτεραιότητα η υγεία όλων, δίχως να γίνονται εξαιρέσεις, οι οποίες θα επιβαρύνουν αυτό το δύσκολο κλίμα και θα οδηγήσουν σε πισωγυρίσματα με νέα υγειονομικά μέτρα δυσχεραίνοντας παραπάνω την όλη κατάσταση.
