"Περπατώντας στην Τριών Ναυάρχων" γράφει η Θεώνη Παπαδημητρίου.

Covid-19, ο σημερινός προσωρινός εχθρός μας. Εξαιτίας του μάς έχουν επιβληθεί πολλοί περιορισμοί, οι οποίοι είναι πρωτόγνωροι και αφορούν δραστηριότητες της κοινωνικής μας ζωής που μέχρι πρότινος άνηκαν στον πυρήνα της ελεύθερης δραστηριότητάς μας.

Ωστόσο, ας μην χάνουμε την αισιοδοξία και την όρεξή μας για ζωή. Μας επιτρέπεται, άλλωστε, να «γυμναζόμαστε». Ας «γυμναστούμε» λοιπόν, περπατώντας στην οδό Τριών Ναυάρχων μαθαίνοντας γι’ αυτήν.

Ονομάστηκε έτσι προς τιμήν των Εντουαρντ Κόδριγκτον (Άγγλος αντιναύαρχος), Ανρί Δεριγνί (Γάλλος υποναύαρχος) και Λογγίνος Χέιδεν (Ρώσος υποναύαρχος) που με τον στόλο τους νίκησαν τους Τούρκους στη ναυμαχία του Ναυαρίνου και ουσιαστικά τους υποχρέωσαν να εφαρμόσουν τη Συνθήκη του Λονδίνου για παραχώρηση ανεξαρτησίας στην Ελλάδα. Η οδός άρχισε να κατασκευάζεται το 1885. Αποτελεί τον άξονα της μεσημβρινής πλευράς της πόλης και συνδέει την όμορφη πλατεία των Υψηλών Αλωνίων με την περιοχή όπου βρίσκεται ο ναός του Αγίου Ανδρέα και τη θάλασσα. Το σημείο σύνδεσής της με τα Υψηλά Αλώνια ήταν, όπως το χαρακτήριζε ο τύπος της εποχής, μια «κρημνώδης καταραχιά». Κατεβαίνοντας από την πλατεία τα σκαλιά, στα δεξιά υπήρχαν σιδερένιες πόρτες και πίσω από αυτές υπήρχαν υπόγειες στοές μέσα στις οποίες οι κάτοικοι της γειτονιάς προστατεύονταν από τους εχθρούς σε περίοδο πολέμου. Λέγεται, επίσης, πως παλαιότερα, εκεί κοντά, υπήρχαν και 3 δέστρες, γεγονός που ενισχύει την άποψη πως κάποτε η θάλασσα έφτανε μέχρι εκεί.

Αφήνοντας όμως πίσω το παρελθόν και κοιτάζοντας το σήμερα, η Τριών Ναυάρχων είναι ένας πεζόδρομος γεμάτος ζωή, τουλάχιστον στην προ κορωνοϊού εποχή. Κατά μήκος του υπάρχουν καφετέριες, μεζεδοπωλεία, μπαρ, εστιατόρια και μια παιδική χαρά. Τώρα όλα είναι κλειστά. Αυτό, όμως, δεν μας εμποδίζει να κάνουμε την περατζάδα μας, να απολαύσουμε την ηρεμία της γειτονιάς και να μαγευτούμε από το ελαφρύ άρωμα των δεκάδων νερατζιών.