Ο ερχομός του covid 19 δεν σημαίνει οτι εξαφανίστηκαν όλες οι άλλες ασθένειες (μεταδοτικές και μη).

Στα νοσοκομεία παλεύουμε ΟΛΟΙ αδιακρίτως για το καλό των ασθενών μας.
Και HIV υπάρχει.
Και ηπατίτιδες υπάρχουν.
Και καρκίνοι υπάρχουν.
Και καρδιολογικά υπάρχουν.
Και τροχαία υπάρχουν.
Και τραυματισμοί υπάρχουν.
Και ο,τι υπήρχε μέχρι τώρα, συνεχίζει και υπάρχει.
Και όλα τα τμήματα έχουν επιβαρυνθεί.

Όλοι οι συνάδελφοι είναι χωρίς άδειες.
Όλοι οι γιατροί και οι νοσηλευτές κινδυνεύουν το ίδιο.
Όλοι οι υγειονομικοί φυλάμε Θερμοπύλες.
Και πολλοί απο εμάς είμαστε και πιό απροστάτευτοι υγειονομικά καθώς το περιβάλλον εργασίας μας δεν είναι ένα κλειστό τμήμα αλλά το Τ.Ε.Π. ή μια κλινική που νοσηλεύει ύποπτα ή και θετικά covid 19 περιστατικά.

Σήμερα προσπαθούσα να πάρω αέρια αίματος απο μια γιαγιά με πυρετό που βαριανάσαινε πάνω μου.
Ναι φορούσαμε και οι δύο μάσκα. Απλή χειρουργική.
Και;

Χτες η συνάδελφος λούστηκε στο πρόσωπο απο το αίμα ασθενούς που κόπηκε με αλυσοπρίονο.
Ναι φορούσε μάσκα.
Και;

Προχτές, αντιπροχτές, πέρισυ, πριν απο πέντε χρόνια τα ίδια.
Και;

Και επειδή κάποιοι λείπουν με άδειες ειδικού σκοπού, οι υπόλοιποι μπορεί και να δουλεύουν, οχι απαραίτητα σε Μ.Ε.Θ., δεκατρείς μέρες χωρίς ρεπό. Λέω εγώ τώρα.

Αυτή τη περίοδο όλοι οι γιατροί και οι νοσηλευτές που είναι παρόντες στα νοσοκομεία, είναι στη ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ.
Χωρίς άδειες.
Χωρίς παράπονο.
Χωρίς δικαιοσύνη.
Αυτή τη δικαιοσύνη θέλω να δω.
Ματώνουμε κάθε μέρα.
Δικαιούμαστε πολλά γι’ αυτά που μας κάνουν να ματώνουμε.
Απαιτούμε αυτά που δικαιούμαστε.
Δεν είμαι αριθμός.
Δεν είμαι το delete στον υπολογιστή.
Είμαι το enter στη ζωή του αρρώστου.
Δεν είμαι ήρωας, δεν είμαι fashion icon.
Είμαι ο φτωχοδιάβολος χωρίς την απάτη.
Μπαίνω στα σκοτάδια του αρρώστου για να τον βγάλω απο αυτά.
Είτε δουλεύω σε ΜΕΘ, είτε σε ΤΕΠ, είτε σε όποιο άλλο τμήμα.
Σας παρακαλώ πολύ δηλαδή.
Φτάνει.
Ειλικρινά, φτάνει.
Ήμασταν νοσηλευτές και πριν τις μάσκες.
Λαμπρος Λιαπης.