Χρονια τωρα εγραφα αυτα που ζουμε στα νοσοκομεια και τα σπιτια μας.
– Νοσηλευτριες πανε κι ερχονται σε ενα ατερμονο γαϊτανακι βαρδιων, απογευμα – πρωι – νυχτα – νυχτα κ.ο.κ.
– Νοσηλευτες τρεχουν σε διαδρομους να προλαβουν να κανουν μια υποτυπωδη νοσηλεια σε 40 ασθενεις μονοι τους.
– Νοσηλευτριες αφηνουν τα παιδια τους (πολλες φορες μονα τους στο σπιτι) τα βραδια και πανε για το νυχτοκαματο.
Πολλοι καταλαβαιναν τα γραφομενα.
Αλλοι αρνουνταν να πιστεψουν τις αληθειες.
Ηταν κι αυτοι οι ”δουλεια σας ειναι πώς κανετε ετσι;”, ”Γι’ αυτο πληρωνεστε”, ”αμα δεν σου αρεσει παραιτησου”, δημοσιοι υπαλληλοι ειστε, μηνας μπαινει μηνας βγαινει πεφτει ο μισθος κι εσεις γκρινιαζετε;” κ.α. τετοια ευτραπελα ανοητα σχολια.
Και ηρθε ο κορονοϊος να δειξει στους περισσοτερους απο αυτους πως ολα αυτα που ελεγαν και λενε απεχουν πολυ απο τη πραγματικοτητα που εχουν πλασει μεσα τους.
Και ηρθε ο κορονοϊος και με εβγαλε αληθινο.
Και ηρθε ο κορονοϊος και επεσαν οι μασκες για μερικους.
Και ηρθε οι κορονοϊος και επεσαν ξαφνικα ολα τα φωτα πανω μας.
Και να οι συνεντευξεις απο γιατρους και νοσηλευτες.
Και να τα παλαμακια.
Και να τα φιλικα χτυπηματα στον ωμο.
Ολα αυτα που βλεπετε φετος στα νοσοκομεια δεν ειναι τιποτε αλλο παρα η καθημερινη πραγματικοτητα των Ελληνων γιατρων και νοσηλευτων.
Μερικοι γραφικοι τα λεγαμε ανεκαθεν.
Κι εγω ο πιο γραφικος σας εγραφα για τη μικρη Αννουλα που εκλαιγε τα βραδια κρατωντας τη φωτογραφια της μανας της που επρεπε να φυγει για το τριτο συνεχομενο νυχτερι γιατι υπηρχε μεγαλη ελλειψη σε προσωπικο. Και κινδυνευε να κολησει καθε ειδους ασθενεια.
Και σας ανεβαζα καθε τοσο φωτογραφιες με ματωμενα ρουχα, χερια, φορεια.
Και σας ελεγα μαρτυριες δικες μου και αλλων συναδελφων απο τα πεδια της μαχης.
Και ολα αυτα ηταν απλα μυθιστορηματα για πολλους.
Ελα ομως που η πραγματικοτητα σας προσγειωσε αγρια.
Και αναγκαστηκατε να με πιστεψετε.
Για την ωρα.
Γιατι μετα απο ολο αυτο, παλι θα ξεχασετε τί ειναι για το Ε.Σ.Υ. για ΕΣΕΝΑ ο γιατρος και ο νοσηλευτης.
Και θα με ξαναθυμηθειτε στην επομενη πανδημια.
Μεχρι να ερθει και οταν θα σβησουν τα φωτα, εμεις παλι θα εργαζομαστε σε αυτες ακριβως τις συνθηκες που βλεπετε τωρα.
Και ισως να ειμαστε πιο ευχαριστημενοι.
Γιατι ο σκοπος μας ειναι να βοηθαμε τον αρρωστο, τον πονεμενο και οχι να δινουμε συνεντευξεις.
Δεν ειμαστε συνηθισμενοι στα φωτα η αληθεια ειναι.
Βλεπουμε καλυτερα στο σκοταδι.
Βλεπουμε οσα δεν μπορειτε να δειτε εσεις.
Δεν θα σπασουμε.
Δεν θα λυγισουμε καν.
Γιατι ετσι γουσταρουμε.
Μαγκια μας.
2020. Παγκοσμιο Ετος Νοσηλευτη.
Λαμπρος Λιαπης.
