«Όταν άκουγα τους ειδικούς στις ενημερώσεις τους να δηλώνουν πως ο ιός έχει την δύναμη να παραμένει στο μέταλλο για τουλάχιστον πέντε ημέρες, στο πλαστικό και το ανοξείδωτο μέχρι τρεις μέρες, σκέφτηκα πως η ζωή μας εκτός σπιτιού είναι γεμάτη από τέτοιους είδους υλικά. Στο λεωφορείο ή ακόμα και στο Μετρό αν μπει κάποιος θα δει πολλά από αυτά σε κάθε σημείο όπως ο σωλήνας των χειρολαβών, η ίδιες οι χειρολαβές αλλά και τα καθίσματα. Από την άλλη μας λένε και για τους ανελκυστήρες και τα κουμπιά μεταφοράς μεταξύ στους ορόφους και ούτω κάθε εξής. Έτσι μου γεννήθηκε η ιδέα ενός αξεσουάρ το οποίο θα χρησιμοποιείται ως προέκταση του χεριού με αποτέλεσμα οι επαφή με τις επιφάνειες να μειώνονται όσο γίνεται περισσότερο».

Τα σχέδια πολλά, ωστόσο ως καταλληλότερο θεωρήθηκε αυτό που μοιάζει με λαβή με το οποίο μπορεί κάποιος να ανοίξει ακόμα και πόρτες αφού εφαρμόζει τέλεια σε κάθε πόμολο.

«Η όλη διαδικασία είχε πλάκα γιατί με όσους το συζητούσα ή νόμιζαν ότι τους έκανα χιούμορ ή δεν περίμεναν πως θα μπορούσα να το φτιάξω και θα τα παρατούσα. Μόλις όμως το είδαν και τους εξήγησα την χρήση τα έχασαν, αφού δεν περίμεναν πως μ ένα τόσο μικρό αντικείμενο θα μπορούσαν να κάνουν τόσα πράγματα. Χρησιμοποιείται ακόμα και στα ΑΤΜ, αφού το μοναδικό που καλούμαστε να κάνουμε με τα χέρια μας είναι μόνο να βάλουμε την κάρτα στην ειδική εγκοπή, από κει και πέρα με την λαβή μπορούμε να πατήσουμε τους κωδικούς μας ακόμα και σε touch screen επιφάνειες».