Τα Λατινικά είναι η γλώσσα που ομιλούνταν αρχικά στην περιοχή γύρω από τη Ρώμη, στο λεγόμενο Λάτιο, που σήμερα ονομάζεται Λάτσιο. Σαν να λέμε, Αθήνα – Πειραιάς ή για τους ποδοσφαιρόφιλους, η Λάτσιο δεν είναι ομάδα της Ρώμης, ας εχει κοινή έδρα το Ολύμπικο, μαζί με τη Ρόμα. Είναι κάτι αντίστοιχο με τον Ολυμπιακό Πειραιώς, όταν αυτός έπαιζε στο Ο.Α.Κ.Α.

Έγινε πολύ σημαντική λοιπον, όταν καθιερώθηκε ως επίσημη γλώσσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Για πολλούς είναι μια «νεκρή» γλώσσα, όμως αποτελούν την απαρχή για πολλές γλώσσες, τις  οποίες μιλάμε στη σύγχρονη εποχή. Η παρακάτω λατινική έκφραση είναι μόνο μία από τις πολλές που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα μας.

Dum spiro spero: όσο αναπνέω (ζω) ελπίζω. Αποτελεί παραφθορά των φράσεων δύο αρχαίων συγγραφέων: του  Θεόκριτου, που στο  έργο του  Ειδύλλια  έγραψε την φράση «ἐλπίδες ἐν ζωοῖσιν, ἀνέλπιστοι δὲ θανόντες»  και του  Ρωμαίου ρήτορα  Κικέρωνα, που είπε την φράση «dum anima est, spes esse dicitur»,  δηλαδή « όσο υπάρχει ψυχή, λέγεται  ότι υπάρχει  ελπίδα».