26 Σεπτεμβρίου 1989: Η στυγερή δολοφονία της Δημοκρατικής Συνείδησης

Ελάχιστα λεπτά λίγο πριν τις 08:00 το πρωί, ο Παύλος Κ. Μπακογιάννης περπατάει κρατώντας παχυλούς φακέλους προς το πολιτικό του γραφείο στην οδό Ομήρου. Μόνος… Το προηγούμενο βράδυ, όπως αναφέρουν μαρτυρίες, είχε ξενυχτήσει αναλύοντας και κουβεντιάζοντας με στελέχη του τότε Συνασπισμού της Αριστεράς. Επέμενε να ξεκουραστεί ο άνδρας της φρουράς του που είχε ταλαιπωρηθεί πλάι του πολύ. Φτάνοντας στο γραφείο του, καθώς ανέβαινε τα σκαλιά της εισόδου, τον περικυκλώνουν. Του έριξαν 4 σφαίρες. Με την τελευταία να είναι η μοιραία.

 

Λίγες ώρες αργότερα, σε κεντρικό νοσοκομείο της Αθήνας, ξεψύχησε…. Η 17 Νοέμβρη ως θύτης αναλαμβάνει όλη την ευθύνη για το έγκλημα με μία δωδεκασέλιδη προκήρυξη. Άλλο ένα θύμα και στόχος της οργάνωσης είχε εξαλειφθεί… τόσο ήσυχα, τόσο εύκολα, για εκείνους. Στη Βουλή, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης εκφράζει με τρεμάμενη φωνή «να είναι το τελευταίο αίμα –αυτό του Παύλου- που χύνεται άδικα σε αυτόν τον τόπο». Ο πατέρας δυο -τότε- ανήλικων παιδιών, της Αλεξίας και του Κώστα, ο σύζυγος της Ντόρας, γαμπρός του Κωνσταντίνου Κ. Μητσοτάκη, στενός συνομιλητής όλων των τότε πολιτικών πρωταγωνιστών. Γεννήθηκε το 1935 στο μικρή Βελωτά Ευρυτανίας. Ήταν ο γιος του παπα-Κώστα. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία –χωρίς να ξέρει αρχικά ούτε μια λέξη στα Γερμανικά- παίρνοντας Πτυχίο Πολιτικής Οικονομίας. Συνέχισε ανοδικά τις σπουδές και την σκληρή δουλειά και για ένα διάστημα δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Ήταν διευθυντής του ελληνικού προγράμματος της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας, όταν έγινε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Από τη θέση αυτή αντιτάχθηκε σθεναρά στο δικτατορικό καθεστώς και έκανε πολύωρες εκπομπές που μεταδίδονταν από ευρωπαϊκά κανάλια. Η Χούντα  του αφαιρεί την ελληνική υπηκοότητα!

 

Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας επέστρεψε στην Ελλάδα. Εργάσθηκε στην εφημερίδα Το Βήμα και το 1982 ανέλαβε διευθυντής του περιοδικού Ένα. 1985-89 διετέλεσε σύμβουλος σε θέματα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του τότε Προέδρου της Ν.Δ. κου. Μητσοτάκη. Το 89 εκλέχθηκε βουλευτής της μονοεδρικής Ευρυτανίας. Ακολούθησε η Κυβέρνηση Συνεργασίας Τζανετάκη, στο σχηματισμό της οποίας είχε ενεργό ρόλο, ως γεφυροποιός μεταξύ του της Ν.Δ. και του Συνασπισμού. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την ανάπτυξη της πατρίδας του και κατήρτισε ένα άρτια δομημένο σχέδιο ανάπτυξης, το οποίο υπέβαλε (και εγκρίθηκε) στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Διακρινόταν για την ψυχραιμία του στη διαχείριση πολύ σημαντικών ζητημάτων. Θεωρούνταν, από εχθρούς, αντιπάλους και φίλους, ήπιος και συναινετικός. Επιβεβλημένα για εκείνον: Η υπέρβαση διαχωριστικών γραμμών, η επούλωση πληγών του Εμφυλίου και Διχασμού και μονόδρομος η Εθνική Συμφιλίωση. Ήταν εισηγητής εκ μέρους της Ν.Δ., του νομοσχεδίου για την απάλειψη των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου που υπερψηφίστηκε ως Νόμος. Αποτελεί πρότυπο ανθρώπου της Επικοινωνίας, των ΜΜΕ και της Δημοσιογραφίας.

 

Πίστευε με πάθος και δικαίως πως, στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα από την άλλοι «…Το στόμα αυτό πρέπει να μείνει κλειστό…» είχαν αναφέρει οι δολοφόνοι. Πολλά χρόνια μετά, ο αρχιτρομοκράτης Κουφοντίνας με κατάθεσή του πήρε πάνω του τη δολοφονία, δήλωσε μάλιστα ότι δεν μετανιώνει τίποτα από όσα έκανε… το αφήνουμε στην κρίση σας αυτό. “Μόνον άνθρωποι ελεύθεροι μπορούν να οικοδομήσουν μια ελεύθερη ανοιχτή κοινωνία που να τους ταιριάζει και μέσα σ’ αυτήν να μπορούν να δημιουργήσουν”, Παύλος Κ. Μπακογιάννης!