Ξεκίνησα να κάνω μια βόλτα με το ποδήλατό μου στο διαδίκτυο… Τι τεράστιο! Ουφ, κουράστηκα μόνο που το σκέφτηκα και άρχισα να αναζητώ νέα σε κάθε σάιτ, σε εφημερίδες και περιοδικά για την προκλητική στάση των Τούρκων και τις ασύμμετρες απειλές τους. Αλλά έκπληκτη ανακάλυψα ότι σχεδόν το 50% του διαδικτύου είχε σχόλια και βίντεο για το Big Brother και για το πόσοι τηλεθεατές παρακολούθησαν το συγκεκριμένο σόου. Άλλοι έλεγαν 2.000.000, άλλοι 3.000.000, εγώ είπα άντε να λένε υπερβολές και να είναι στη μέση, και είπα να μείνω στο 1.500.000. Ήταν για μένα μεγάλο σοκ, την ώρα που ο Τούρκος έχει φτάσει μια ανάσα από τα σπίτια μας και ξεδιάντροπα πια μας απειλεί. Και ποιος νοιάστηκε; Το 1.500.000 εκατομμύριο τηλεθεατές του Big Brother; Άλλοι 500.000 ετοιμάζονται για το gay pride. Ακόμα 1.000.000 δεν χάνουν τούρκικη σειρά, καθηλώνονται να δουν τι απέγινε η Λεϊλα ή ο Κεμάλ. Καταλήξαμε στα 3.000.000, σε μια εποχή που το 80% των επιχειρήσεων βουλιάζουν και η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο. Τελικά τι γίνεται στην πραγματικότητα; Γιατί ανακάλυψα μέσα από τα βίντεο ότι τους παρουσιάζουν μια κοινωνία πολυπολιτισμική και ότι το να νιώθεις ελεύθερος να είσαι gay, να γδύνεσαι χωρίς να νιώθεις ντροπή και άλλα παρόμοια, είναι θεμιτά στη σημερινή μικρή κοινωνία της Ελλάδας.
Πιστεύω πως όταν μπει η Τουρκία ή η Αλβανία, που είναι η επόμενη απειλή για τη χώρα μας, θα το δούμε μέσα από το Big Brother, γιατί μπορεί τα διαφημιστικά μυαλά να βάλουν τους Τούρκους να συμμετάσχουν στο παιχνίδι και έτσι ο κόσμος να δεχθεί με χαρά την εισβολή στην χώρα μας. Και ερχόμαστε στον δικό μου προβληματισμό: γιατί όλοι αυτοί δεν πολεμούν; Και δεν εννοώ να πάρουν ένα όπλο να σκοτώσουν κάποιον, όχι. Μπορούν όμως να πολεμήσουν γράφοντας κάθε μέρα ένα γράμμα. Αν όλοι αυτοί οι 3.000.000 Έλληνες έγραφαν ένα γράμμα σε φιλέλληνες για το τι συμβαίνει στην πατρίδα μας, ίσως κάποια στιγμή να σώζαμε την αγαπημένη μας Μάνα πατρίδα. Μπορούν να ξεκινήσουν να γράφουν απλά με γνώμονα την καρδιά τους, για το πώς τους έχουν κατακτήσει χωρίς ντουφεκιά. Ας ξεκινήσουμε με το Θέλουμε πίσω την πατρίδα μας. Θέλουμε πίσω τα πάρκα μας, να παίζουν τα παιδιά μας χωρίς φόβο απαγωγής ή βιασμού. Θέλουμε πίσω τα σπίτια μας, που μας τα κατάσχεσαν λόγω αδυναμίας πληρωμής. Πώς να πληρώσουμε όταν μας αφήνετε άνεργους; Θέλουμε την παραγωγή μας πίσω, που μας την έκλεψαν οι πολυεθνικές. Αν όλοι λοιπόν ξεκινούσαν αυτόν τον γραπτό πόλεμο, πιστεύω ότι θα είχε εξαιρετικά αποτελέσματα και θα ξυπνούσαν συνειδήσεις.
Οι κατακτητές μας πια δεν είναι τα όπλα και εμείς δεν ξέρουμε ποιον να πολεμήσουμε, γιατί πλέον είναι ένας οικονομικός, θρησκευτικός, γεωπολιτικός πόλεμος. Πρόκειται για αντικατάσταση πληθυσμών. Κάποτε ξέραμε ότι θα πάρουν τα όπλα και όποιον πάρει ο Χάρος. Τώρα ποιον θα πολεμήσουν; Τον αόρατο εχθρό; Τις πολυεθνικές; Τους τραπεζίτες; Τους ανθέλληνες σιωνιστές πολιτικούς; Ποιον; Εμείς όμως μπορούμε να τους νικήσουμε με την πένα μας. Κλείστε τις τηλεοράσεις και ξεκινήστε να γράφετε σε όλους τους επώνυμους και μη, σε όλους τους γερουσιαστές, τους Προέδρους, σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε ανθρώπους που θα τους κάνετε να νιώσουν τύψεις για μια γενοκτονία ενός υπερήφανου λαού, ότι πρέπει να μας βοηθήσουν να πάρουμε πίσω την Ελλάδα. Ίσως εγώ σας δίνω το παράδειγμα: έγραψα ένα γράμμα στον Τραμπ, ζητώντας να δει την πατρίδα μου με τα δικά μου μάτια. Έχω σκοπό να γράφω κάθε μέρα και ένα γράμμα σε όλες τις κυβερνήσεις παγκοσμίως.
Αδέλφια μου, σταματήστε να τρώτε ό,τι σας ταΐζουν μέσα από τα ΜΜΕ, σταματήστε να γεμίζετε με σκουπίδια τα έξυπνα όμορφα κεφάλια σας και σκεφτείτε Ελληνικά. Ίσως έτσι σώσουμε έστω και κάτι. Μην τα ρίχνετε όλα στους πολιτικούς. Αυτοί κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα να κάνουν από μικρά παιδιά: να λένε ψέματα και να βγάζουν λεφτά χωρίς να κουράζονται. Αυτοί λοιπόν κάνουν ό,τι είναι καλύτερο για τους ίδιους, δεν ευθύνονται για την κατάντια μας. Μόνο εμείς είμαστε υπεύθυνοι. Εμείς είμαστε αυτοί που αφήνουμε τα σκουπίδια στο σαλόνι μας κάθε μέρα και μετά αρχίζουν να μυρίζουν, αλλά βαριόμαστε να τα βγάλουμε έξω γιατί χαζεύουμε την τηλεόραση και τα διάφορα σόου που μας σερβίρουν. Και μετά ξαναβγάζουμε καινούργια σκουπίδια και πάλι αυτά συσσωρεύονται, αλλά εμείς εκεί, με πείσμα τα αφήνουμε να βρωμάνε στο σπίτι μας. Έτσι είναι και αυτό που ζούμε. Αν δεν θέλετε τα σκουπίδια στο σαλόνι σας, σηκωθείτε από τον καναπέ και βγάλτε τα στον δρόμο. Ανοίξτε τα παράθυρα να ξεβρωμίσει το σπίτι σας. Είμαστε ένας υπέροχος λαός. Αν μάθετε πόσοι φιλέλληνες παλεύουν για εμάς την ώρα που εσείς σπαταλάτε τον χρόνο σας στο κάθε τηλεοπτικό σόου, θα εκπλαγείτε.
Ας ξεκινήσουμε δειλά-δειλά να σηκώνουμε το κεφάλι μας. Κλείστε σε πρώτη φάση την τηλεόραση. Μιλήστε με φίλους και γνωστούς για το πώς να διαχειριστείτε αυτή την κατοχή, αυτή τη μεγάλη κρίση. Γιατί, αδέλφια μου, στα 400 χρόνια σκλαβιάς είχαμε και αγωνιστές που πάλευαν. Τώρα για πόσα χρόνια πιστεύετε ότι θα τους έχουμε στην πλάτη μας;
Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα».
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
