Ηθοποιός σημαίνει να είσαι παρών και την ίδια στιγμή να είσαι αλλού∙ ένας δυϊσμός αρκετά περίπλοκος και ενδιαφέρων που πραγματοποιείται όχι στην ιδιωτικότητα ενός ήσυχου δωματίου, αλλά μπροστά σε μάτια άλλων -των θεατών – που παρακολουθούν στο εδώ-και-τώρα αυτό που συμβαίνει μπροστά ή γύρω τους – επάνω ή κάτω ή τριγύρω από μια θεατρική σκηνή.
Πώς να επικοινωνήσεις λοιπόν με τόσα βλέμματα και καθισμένα σώματα που αναπνέουν αναμονή για μια δική σου λέξη;
Πώς να διαχειριστείς τη σιωπή τόσων σωμάτων που απλά σε σκανάρουν σε όλο σου το είναι;
Πώς αντιδράς στο γέλιο, στο στιγμιαίο ή επαναλαμβανόμενο βήχα, σε ήχους αποδοκιμασίας ή σε ένα ανύποπτο τηλεφωνικό κουδούνισμα που επιμένει για απάντηση;
Η τέχνη του ηθοποιού, ή αλλιώς η υποκριτική, είναι πρωτίστως η τέχνη της απόκρισης, της απάντησης, της επικοινωνίας.
Είναι ίσως η τέχνη των αντανακλάσεων. Όλα ανακλώνται εκεί, στη σκηνή. Από τη σκηνή στην πλατεία και από την πλατεία πάλι στη σκηνή. Υπάρχει μια διαρκής διάδραση, ένα καθρέφτισμα τόσο παράδοξο με βασικό πυρήνα την ίδια τη ζωή.
Ο ηθοποιός αντανακλά λέξεις, εικόνες, εντυπώσεις σωματικές και ψυχικές, κραυγές, ήχους, μελωδίες, χειρονομίες, ποίηση, κινήσεις ευπρεπείς ή απρεπείς, μνήμες… Και ταυτόχρονα επιτελεί στο παρόν. Δημιουργεί στο εδώ-και-τώρα τη δική του υπόσταση, τη δική του ερμηνεία.
Ο ηθοποιός είναι ένα ενεργό παρόν σώμα που ταυτόχρονα λειτουργεί και ως «διάμεσο» ανάμεσα στη ζωή και στη σκηνή. Κατά κάποιο, ίσως τελετουργικό τρόπο, μεταφέρει την εμπειρία της ζωής από ένα αλλού στο τώρα.
Βέβαια, όλη αυτή η μεταφορά συμβαίνει τόσο αριστοτεχνικά που ως θεατές μπορούμε απλά να συν-κινηθούμε, να αντιδράσουμε ασυνείδητα ή να θέσουμε σε λειτουργία την κριτική μας ικανότητα.
Σε κάθε περίπτωση, αυτός ο δυϊσμός προκαλεί ένα παραξένισμα, μια σύγκρουση, μια ανάγκη για αλλαγή, για επαναπροσδιορισμό. Είναι ένας δυϊσμός που διχάζει αλλά και ενώνει. Φλερτάρει με την τρέλα για να προσφέρει μια νέα δόση λογικής. Μια νέα όψη της πραγματικότητας…
Σύκα Γεωργία
Σκηνοθέτης / Θεατροπαιδαγωγός
